تبیین نکته ای مبهم در بیتی از شرفنامه ی نظامی گنجه ای، با تکیه بر شواهد زبان کردی

نظامی گنجه ای (م.۶۰۳ ق) در بیتی از شرفنامه، وقتی از «می» نام می برد، به منظور روشن کردن معنی کلام و جلوگیری از آمیختگی معنی حقیقی و مجازی می، توضیحاتی ارائه می دهد که در ضمن آن به بیت زیر اشاره می کند: «گر از می شدم هرگز آلوده جام              حلال خدا باد بر من حــــــرام» از آنجا که در قرآن کریم در چندین آیه، از جمله آیه های ۸۷و۸۸ سوره ی مائده تأکید شده که نباید «حلال خدای را بر خود حرام کرد» و با توجه به این که نظامی شاعری مسلمان، آشنا به عرفان اسلامی، آگاه و معتقد به مفاهیم قرآنی و فرهنگ اسلامی است، این سؤال پیش می آید که منظور نظامی از طرح این مسئله چیست و کلام او از کدام منشأ سرچشمه گرفته است؟ پژوهش حاضر می کوشد با بررسی تفسیرهای قرآن کریم، متن های فقهی و واکاوی متن های ادب پارسی، به این پرسش و پرسش های این چنینی درباره ی این بیت پاسخ دهد. روش این پژوهش توصیفی است و نتایج با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا به شیوه ی کتابخانه ای و سندکاوی تحلیل می شوند. نتایج بیانگرست که این نظر نظامی با قرآن کریم در تضاد نیست. درواقع در این بیت تکیه کلام سوگندگونه ای وجود دارد که از طریق فقه اسلامی در میان ایرانیان، در زمان های گذشته به ویژه در قرن ششم رواج داشته است و هنوز نمود آن را به روشنی در برخی از مناطق غرب ایران می توان دید.